Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duo Reges: constructio interrete. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Age, inquies, ista parva sunt. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri. Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.